Inleiding

Ongeveer 600 jaren geleden, zeilden de eerste Europese schepen langs de kusten van Afrika, Amerika en Azië.

De mensen uit Spanje stuurden ook schepen naar deze landen. Een Italiaanse zeevaarder, Columbus genaamd, wist de Spaanse koningin te overtuigen om eens een andere route uit te proberen om naar Indië te gaan. Hij was er van overtuigd dat er een kortere route naar Indië was dan de weg die vijand Portugal gebruikte. Mensen uit Europa gingen graag naar landen als Indië om daar allerlei producten vandaan te halen, die de mensen in Europa niet hadden. Die producten werden dan voor veel geld verkocht. Een voorbeeld daarvan is peper; omdat de peper helemaal uit Indie gehaald moest worden, was de peper erg duur! Daar komt de uitdrukking 'peperduur' dus vandaan! Columbus wilde de Grote Atlantische Oceaan over om Indië te bereiken.

De mensen die naar Indië gingen, voeren met grote schepen op zee. Op zee gebeurde er van alles en het was niet altijd een pretje. Lees het verhaal maar eens van deze zeeman op ontdekkingsreis:

"Drie maanden kregen we geen goed voedsel te eten. We aten beschuit die niet langer beschuit was, maar beschuitspoeder waarin wormen kronkelden. Die hadden de beschuit helemaal aangevreten. Alles stonk naar de urine van de ratten. We moesten zelfs, om niet te sterven van de honger, stukken leer (stukken huid van dieren) eten. Dat rukten we van het schip af, waar het was aangebracht om het touwwerk niet te slijten. Deze stukken leer waren zo hard dat we ze vier of vijf dagen in zeewater moesten weken , om ze opnieuw soepel te maken. Daarna kookten we ze zodat deze konden kauwen. En ook waren we soms gedwongen om zaagsel of zelfs ratten te eten. Er werd zo'n jacht gemaakt op die ratten dat ze werden verkocht voor een halve dukaat (een dukaat is een geldstuk) per stuk."